Plaża

Kocha moją minę? Przecież nie dałam niczego po sobie poznać.. -Moją minę? Była całkiem normalna. Chyba.. Nie wiem, może po alkoholu robię dziwne.. - Nel wypowiadając te słowa zamilkła przez chwilę myśląc nad tym co powiedziała. To było absurdalne. I śmieszne. Zaczęła się lekko śmiać.
- Mówił Ci ktoś kiedyś, że jesteś szalona? Jesteś szalona- wykrzyknęła w stronę biegającej tam i z powrotem Lian. Wzięła dwie nalewki i gdy już wychodziła pomyślała, żeby zabrać ze sobą kocyk. Obróciła się i podniosła kocyk na którym przed momentem siedziały. Na jednej z szafek leżał drugi, tego samego koloru. Chwyciła również drugi kocyk i pobiegła za Lian.
Gdy wybiegła na plażę, zatrzymała się przed morzem, obok dziewczyny. Było bardzo ciepło i.. ciemno. Na szczęście całą okolicę oświetlała latarnia. Właściwie.. Wychodzenie na plażę o tak późnej porze nie było zbyt mądrym posunięciem. Ale kogo to obchodzi? Dziewczyny wspaniale się bawiły.
-Wzięłam dwa kocyki, na wypadek gdybyśmy chciały tu sobie chwilę posiedzieć - powiedziała po czym zaczęła rozkładać jeden z nich na piasku. Gdy go rozłożyła, stanęła obok Lian i wręczyła jej jedną z nalewek, po czym wzięła łyk swojej.
Noc była pełna gwiazd, a pełnia księżyca dopełniała piękno nieba. Brak wiatru, ciepłe powietrze i dźwięk grających świerszczy gdzieś w oddali. Cornelia chciałaby podziękować Lian za to, że ją poznała. Od dawna nie czuła się tak wspaniale. Stała i wpatrywała się w dziewczynę z wdzięcznością, lecz nie wydusiła z siebie żadnego podobnego słowa. Chyba wypiła zbyt mało, by móc pozwolić sobie na aż taką swobodę słów. Choć trudno ukryć, że zaczynała tę swobodę czuć.
-To co, kąpiemy się? - zapytała podjudzając dziewczynę do działania.

Ji-Eun zbiegła na plażę. Już od dawna się tak dobrze nie czuła. Wiedziała jednak że to w głównej mierze zasługa tego ile i w jakim tempie dziś wypiła. Praktycznie pewne jest, że jutro z tego entuzjazmu zbyt wiele nie pozostanie, tak więc postanowiła się bawić tak długo, jak to tylko możliwe.
Pod swoimi stopami czuła chłodny piasek ocierający o skórę. Lekko zwolniła, nie przestając jednak iść w stronę oceanu. Po krótkiej chwili usłyszała kroki Cornelii idącej tuż za nią. Odwróciła się z uśmiechem na ustach i szła tak przez moment do tyłu. Dziewczyna wręczyła jej butelkę więc ją wzięła, po czym odwróciła się ponownie do wody i przystanęła.
- Czy tu nie jest wspaniale? Okolica piękna, ale ocean zimny. Nie mówiąc o tym że tak na prawdę nie wiemy co może nas w nim spotkać. W końcu to Corbois! - najbardziej niebezpieczna z krain, najpiękniejsze, ale przy tym najbardziej niebezpieczne morze. A one... kompletnie pijane. Czy można być mniej odpowiedzialnym. Z całą pewnością. Można nawet o tym przez chwilę nie pomyśleć i tak też właśnie czyniła Lian w tym momencie. Bawiła się świetnie i dla odmiany nie interesowało ją, co stanie się za dziesięć minut. Tym bardziej gdy usłyszała "kąpiemy się?" odpowiedziała bez wahania - Absolutnie tak - z już wiele większą powagą, jakby właśnie została zapytana o coś niezwykle istotnego.
No to się kąpiemy. Lian wydrążyła w piasku mały dołek, w którym umieściła butelkę, po czym stanęła na równe nogi. Odgarnęła swoje ciemne włosy na jedno ramię, a następnie zsunęła sukienkę i odsunęła ją nogą na bok. Stała teraz w samej bieliźnie. Przez chwilę rozważała jej zdjęcie, ale nie była jeszcze tak pijana. Roztrzepała z powrotem swoje włosy na oboje ramion i spojrzała na Nel - Idziesz? - spytała niemal retorycznie i pobiegła w stronę wody.

Cornelia obserwowała Lian zastanawiając się, czy ta faktycznie chce się kąpać, po czym usłyszała "Absolutnie tak" i nie miała już żadnych wątpliwości. Widząc, że dziewczyna zdejmuje sukienkę, wzięła  łyk wina, odstawiła butelkę i zrobiła to samo chwytając lewą ręką tylni zamek sukienki, z trudem zsunęła go w dół po czym ją zdjęła i rzuciła gdzieś za siebie. -Oczywiście! - odparła na pytanie swojej towarzyszki -Idę! - po czym pobiegła za nią.
Gdy wbiegły razem do wody, Cornelia od razu poczuła nieprzyjemny chłód, który mógłby sprawić jej przeziębienie. Aczkolwiek dzisiejszego wieczoru była tak szczęśliwa, że chciałaby, by trwał wiecznie.
-Czy to nie był wspaniały pomysł?- zapytała z przejęciem po czym skoczyła nurkując w wodzie. Gdy po chwili się wynurzyła powiedziała szczęśliwa do Lian -Zapomniałam jakie to cudowne kąpać się w morzu.

Woda była cudowna, niebo było cudowne... to niesamowite jak cudowne wszystko wydawało się być dziewczynie po butelce wina. Ten dzień chociaż zaczął się marnie stał się nadzwyczaj przyjemny. Oczywiście nie tylko alkohol miał tu zasługę. Ku swemu zdziwieniu polubiła towarzystwo Cornelii. Może jednak na prawdę pojedziemy na tą wyprawę zastanowiła się przez chwilę. Uznała teraz ten pomysł za jeszcze lepszy niż wcześniej. Przez chwilę przyszło jej do głowy, że tyle czasu w towarzystwie czarnowłosej nawet sprawiłoby jej przyjemność. Szybko jednak odsunęła od siebie tą myśl i zaczęła na zmianę nurkować i się wynurzać, aż w końcu się zatrzymała, popatrzyła chwilę w wyjątkowo gwiaździste niebo, a następnie na Cornelię.
- Oczywiście, że był dobry... inaczej bym nie popędziła tu jak szalona - zaśmiała się lekko - Zapomniałaś? Sądziłam, że ktoś tak niepoprawnie buajający w obłokach jak Ty często odwiedza miejsca typu plaża - odparła po czym zastanowiła się chwilę - No... może nie w takich częściach krainy jak ta, ale wiesz... ogólnie - dodała i zaczęła bawić się wodą zanurzając w niej dłoń i wynurzając ją na przemian.

- Swego czasu często bywałam w takich miejscach, ale później nie wiedzieć czemu przestałam - odparła zanurzając dłonie w wodzie. Może znudziły jej się widoki plaży, może nie odpowiadał wiatr, jaki panuje za dnia, który zrzuca kapelusze z głów i porywa latawce. A może jej czegoś po prostu brakowało. Takich chwil jak ta, szczęśliwych, beztroskich, które wprawiają w taką radość, jaką trudno opisać. Lian sprawiła, że Nel tego wieczoru zaczęła wierzyć w szczęście, które może dzielić z kimś innym. Do tej pory uważała, że żeby być w pełni szczęśliwym, drugi człowiek nie może zakłócać osiągnięcia tego szczęścia. Dlatego wbrew pozorom zawsze była sama, zaszywała się w różne miejsca i pisała w swoim zeszycie i mimo, że naprawdę było to coś, co sprawiało jej przyjemność, nie była w pełni szczęśliwa i brakowało jej czegoś, co mogłoby ją uszczęśliwić na dobre.
-Ale to nic! - krzyknęła - mogę to przecież nadrobić! - spojrzała na dziewczynę która bawiła się wodą zanurzając i wynurzając na przemian dłonie. -O ile zechcesz mi wtedy towarzyszyć. Wydaje mi się, że bez Ciebie to miejsce nie byłoby tak interesujące - powiedziała do Lian z lekkim, uprzejmym uśmiechem.
-A jeśli chodzi o konie z wioski... - powiedziała cicho - to najbardziej podoba mi się ten czarny z białą plamką na lewym uchu.. - po czym zaczęła się śmiać.
A gdybyśmy.. nie tyle co ukradły, a pożyczyły.. tylko bez niczyjej wiedzy. Przecież to też byłaby pożyczka, jeśli jest zamiar oddania!
-Będziemy musiały to przedyskutować!

Lian lekko się zaśmiała słysząc wypowiedź Cornelii. Nie był to jednak negatywny śmiech. Raczej nieco przekorny. Przestała bawić się wodą i spojrzała na dziewczynę lekko przechylając głowę w bok.
- Nie byłoby? - spytała z uśmieszkiem na ustach - W takim wypadku nie omieszkam spytać czy uważasz plażę za tak nieinteresującą, czy może to mną interesujesz się tak bardzo? - uśmiechnęła się do dziewczyny i wróciła do swojego poprzedniego zajęcia oczekując na odpowiedź.
- Czarny z plamką? - odrzekła udając zdziwienie - O nie... też go chcę! Czyżbyś planowała ukraść mojego konia? - chlapnęła w nią wodą na znak dezaprobaty, po czym ułożyła się na plecach i pozwoliła swobodnie unosić toni morza patrząc w gwiazdy - A tak na serio to od dawna podobała mi się ta izabelowata klacz. Przez pewien czas nawet rozważałam jej kupno. Ale skoro mamy razem kraść konie, to ją zaklepuję - Ji-Eun zawsze chciała mieć konia, nie spotkało to się jednak z aprobatą jej rodziców. Była pianistką i musiała dbać o dłonie. Tak więc uważali, że jazda konna pod okiem instruktora jest jeszcze wskazana, ale własny koń? Jednak teraz mogła robić co jej się żywnie podobało i tak... miała zamiar przywłaszczyć sobie tą piękną klacz. Uśmiechnęła się do siebie, gdyż znalazła właśnie kolejny powód dla którego warto było umrzeć.

Cornelia podnosząc wzrok na dziewczynę odparła - Owszem, nie byłoby. Śmiem twierdzić, że jesteś wyjątkowo interesującą osobą- powiedziała z powagą i przekonaniem.
Gdy Lian chlapnęła w Nel wodą, nie zdawała sobie sprawy, jakie konsekwencje tego czynu może ponieść. Cornelia podeszła więc do niej niewinnie i ciągnęła -Uff, całe szczęście, że nie podoba Ci się ten sam, w przeciwnym razie musiałybyśmy wyruszyć w podróż na jednym koniu - zaśmiała się wyobrażając sobie tą długą podróż na jednym, biednym koniu. Co prawda obie ważą niczym ziarnko grochu, ale koń mógłby czuć lekki dyskomfort mając dwie wiercące się dziewczyny na swoim grzbiecie.
Nel stała z podejrzanym uśmiechem tuż nad unoszącą się na wodzie Lian, słuchając co mówi i czekając aż się podniesie.

Podróż na jednym koniu... to nie wchodziło w grę. Lian uwielbiała dzikie przejażdżki, galop wśród drzew. Koń nie pobiegnie aż tak szybko mając na grzbiecie dwie osoby. Chociaż trzeba przyznać, że mogłoby to być zabawne przeżycie... jednak na dłuższą metę z pewnością co najmniej niewygodne. Całe szczęście nie zaistnieje taka potrzeba, gdyż koniec końców nie mówiły o tym samym koniu - Ale jakby co to ja siedzę z przodu - zaśmiała się lekko.
Wpatrywała się w gwiazdy, gdy nagle widok zasłoniła Cornelia stojąca tuż nad nią i wpatrująca się, jakby na coś czekała.
- Nie podoba mi się ten uśmiech... - powiedziała widząc podejrzanie wygięte kąciki ust dziewczyny - Ani trochę... Co Ty kombinujesz? - mówiła ledwo powstrzymując śmiech. Widząc ten wyraz twarzy poczuła się zagrożona w swojej obecnej pozycji, więc nim Nel zdążyła się zorientować szybko dała nura pod wodę i przenurkowała kilka metrów, po czym wynurzyła się i spojrzała na czarnowłosą. Wypłynęła już na tyle daleko, że nie miała gruntu pod stopami - Tutaj woda jest cieplejsza! - krzyknęła do niej jakby nigdy nic, po czym odgarnęła z czoła pasmo przemoczonych włosów.

-Ach tak.. cieplejsza? - Nie przechytrzy mnie! - pomyślała po czym zanurzyła się pod wodę podpływając do Lian i łapiąc ją za nogę. Po chwili raptownie się wynurzyła i krzyknęła -Jestem morskim potworem i przybyłam Cię zjeść! - po czym z powrotem zanurzyła się do wody i zaczęła łaskotać Lian. W końcu wynurzając się powiedziała - Wiesz, jednak tam było cieplej, a może chcesz wyjść i posiedzieć na plaży?  - po czym odpłynęła kilka metrów, na wypadek gdyby ta chciała się zemścić.

Ji-Eun obserwowała podpływającą do niej Cornelię a potem bacznie obserwowała wszystkie jej poczynania. Nagle została pociągnięta w dół. Jednak nie była przestraszona. Zdecydowanie nie dała się nabrać na tego potwora.
-Nie nabrałaś mnie. Gdyby to był potwór to nie byłabym ciągnięta ku dołowi, ale zważając na to w jakiej jesteśmy dzielnicy nie miałabym z miejsca nogi... - spojrzała na Nel spode łba lekko kręcąc głową. Ona to miała wyobraźnię... i była trochę infantylna momentami. Jednak Lian to nie przeszkadzało. Było na swój sposób urocze. Oczywiście, jeśli nie przesadzi...
Nie zdążyła się zorientować kiedy czarnogłowa zaczęła dziwnie dotykać ją po całym ciele. Przez chwilę zastanawiała się co ona właściwie robi. W końcu się zorientowała że to miały być łaskotki. Zaśmiała się lekko.
- Nie chcę Cię zasmucić, ale nie mam łaskotek - powiedziała patrząc na dziewczynę rozbawiona jej nieudolną próbą.
- Właściwie możemy wyjść... jeszcze napadnie mnie kolejny potwór! Więc kto pierwszy do brzegu! - po wypowiedzeniu tych słów popłynęła najszybciej jak umiała w stronę brzegu. Gdy już się na nim znalazła niezwykle rozbawiona z bliżej nieokreślonego powodu biegła po plaży w stronę swojej sukienki zagarniając po drodze butelkę. Gdy już się znalazła przy swoim ubraniu założyła je ponownie a następnie ściągnęła spod spodu całkowicie przemoczoną bieliznę i położyła na kamieniu, żeby zaczęło schnąć.
- Mam nadzieję, że to Cię nie krępuje - uśmiechnęła się do Cornelii i ruszyła w stronę koca. Usiadła na nim wygodnie opierając się z tyłu jedną ręką i popijała nalewkę w oczekiwaniu na przyjście Nel.

-Nie, spokojnie. Właściwie.. to dobry pomysł - powiedziała nakładając sukienkę i zdejmując bieliznę. Wzięła drugi koc po czym otrzepała go z piasku, usiadła obok Lian i nakryła je obie. -Nie zmarzłaś? - zapytała. Po chwili zaczęła rozglądać się na prawo i lewo w poszukiwaniu butelki z nalewką. W końcu dojrzała ją wzrokiem i sięgnęła daleko ręką po czym się napiła.
-Wiesz, muszę Ci podziękować - powiedziała spoglądając na Lian. Rzadko kiedy wyznawała komukolwiek co czuje. Wychodziła z założenia, że ludzie nie są warci takich słów, później tylko lekkomyślnie podrzucają, zgniatają i rozrywają te słowa, jak gdyby były jakąś zabawką. Ale ona.. ma w sobie coś, co pozwoliło Cornelii na taką otwartość, przynajmniej w tym momencie - cieszę się, że mogłam Cię poznać i spędzić z Tobą taki wieczór jak ten - po czym wzięła kolejny łyk nalewki i zaczęła wpatrywać się w blask księżyca dryfujący po morzu. To był naprawdę wspaniały dzień.. Pomyślała zwracając wzrok na siedzącą obok Lian.

- Myślę, że wypiłam już tyle alkoholu, że ciężko byłoby zmarznąć - zaśmiała się słysząc pytanie dziewczyny - Poza tym zombie z reguły lubią niskie temperatury - oddała po chwili puszczając jej oczko - Ale zostaw tak ten koc. Jest nawet przyjemniej.
Siedziała popijając swój trunek i słuchając co mówi jej Cornelia. Mało kiedy ktoś jej dziękował za to, że spędziła z nim czas, czy też po prostu za to, że mógł ją poznać - Przestań... ja przecież tylko wywlekłam Cię na pustkowie i upiłam... patrząc na to z tej perspektywy na prawdę nie ma za co dziękować - zażartowała po czym dodała - A tak na poważnie to też się cieszę, że cię poznałam. Nie wiem co przyniesie jutro, czy nasza wyprawa się odbędzie ani czy nawet jeszcze kiedyś na Ciebie wpadnę, ale dzisiejszy dzień na pewno będę długo pamiętać - odwróciła swój wzrok na oczy patrzącej na nią Nel i się do niej uśmiechnęła. Były właśnie w trakcie ckliwych i przesłodzonych do przesady obustronnych podziękowań a ona rozmyślała sobie o tym, że te oczy mają łany kolor.

-Jutro? - zapytała - Nie wiem jak Ty, ale ja z pewnością obudzę się z bólem głowy - powiedziała rozbawiona. Gdy ich wzrok był zawieszony na sobie nawzajem, przez głowę Cornelii przeszła myśl, aby objąć Lee Ji-Eun. Ale co jeśli to będzie zbyt niestosowne i tylko ją tym do siebie zrażę. Albo pomyśli, że robię to tylko dlatego, że za dużo wypiłam.. - pomyślała. Chociaż do odważnych świat należy! -Myślę, że to, że jutro na mnie wpadniesz jest tak oczywiste, jak to, że jeszcze rano byłaś tak zbulwersowana dzieciakiem, przez którego wpadły Ci nuty do wody, że chętnie zabiłabyś i mnie - powiedziała uśmiechnięta obejmując Lian. -Musisz się wyposażyć w drewniane, lub stalowe. To będzie dużo bezpieczniejsze dla Ciebie, Twoich nut i ludzi w okolicy - zaśmiała się patrząc na dziewczynę.
-Tak właściwie to Ty teraz, a Ty z dzisiejszego ranka to jak dwie całkowicie różniące się od siebie osoby. Przynajmniej mam takie wrażenie, możliwe że błędne, ale takie mam.

Tak... to była jedyna pewna rzecz co do jutrzejszego dnia. Będą cierpiały na niesamowity ból głowy i pragnienie. Co gorsza Lian nie była pewna, czy w swoim super schowku posiada jakąkolwiek wodę. Jednak postanowiła nie dzielić się tym faktem z Cornelią. Przynajmniej na razie dopóki się nie upewni.
Uważnie słuchała wszystkich wypowiadanych przez dziewczynę słów, gdy nagle poczuła jak ta ją obejmuje. Była z początku zdziwiona, jednak czuła się w tej sytuacji zaskakująco dobrze więc nie powiedziała nic, zupełnie jakby to, co teraz zrobiła Nel było rzeczą zupełnie naturalną i wcale nie nową.
- Ręczę Ci, że gdyby nie był już martwy to bym go zabiła. Ale niestety ktoś mnie wyręczył - powiedziała zdenerwowana na to wspomnienie - A wiesz co jest w tym najgorsze? Że najprawdopodobniej ten wkurzający dzieciak zawsze będzie tym wkurzającym dzieciakiem... no bo skoro my się nie starzejemy to on chyba nie rośnie! - powiedziała to z takim przejęciem, jakby właśnie odkryła Amerykę. I nie wiedzieć czemu mimo swojego zdenerwowania zaczęła się z tego śmiać. Musiała być już chyba w naprawdę zaawansowanym stanie.
Rzeczywiście. To się zgadzało. Ona teraz i ona rano to zupełnie inne osoby. Siedziała przez chwilę w milczeniu szukając jakiegoś racjonalnego wytłumaczenia tej rozbieżności. Trwało to paręnaście sekund i wpadła na pewien bardzo możliwy scenariusz. Z bliżej niezidentyfikowanym rodzajem uśmiechu spojrzała na Cornelię a potem położyła jej głowę na ramieniu - Bo ja rano to byłam trzeźwa ja. A teraz... - zaśmiała się pod nosem, a wcześniej wspomniany uśmiech nie schodził z jej twarzy. Spojrzała w niebo i zachwycona blaskiem żółtych kropeczek dokończyła zdanie - Jestem kompletnie pijana.