Staw

Lian uśmiechnęła się nieco przekornie słysząc podziękowania dziewczyny. Zna ją może godzinę, a już została kilka razy zaskoczona. Jak dotąd to zawsze ona jako muzyk kłaniała się po występie i dziękowała publiczności za oklaski i wysłuchanie. Właściwie to był miły zwrot. Lubiła czasem poczuć, że robi coś ważnego, jednak nie sądziła że to może się stać nad strumykiem z dala od wszelkiego ludzkiego "życia".
Słysząc szczerą opinię swojej słuchaczki Ji-Eun starała się przybrać obojętną minę. Nikt chyba nie był nigdy w stanie się połapać dlaczego ta dziewczyna tak bardzo lubi stwarzać pozory. Ukrywać swoją radość, smutek, udawać rozbawienie, czy też całą masę innych rzeczy. Ona doskonale znała powody. Każda cecha, wszelkie emocje mogą być zarówno Twoją mocną stroną jak i słabością. Nigdy nie wiesz z kim tak na prawdę masz do czynienia, więc jaki sens jest się odkrywać?
- Chyba powinnam to uznać jako komplement - lekko się ukłoniła jak etykieta nakazuje po ukończonym występie. Przez chwilę patrzyła w czarnowłosą. Chciała spytać czy udało jej się pomóc, jednak nie będąc pewna rezultatów nieco się zawahała. W końcu jednak uznała, że jeśli nie spyta to się najprawdopodobniej nie dowie.
- Udało ci się coś napisać? - spytała nieco obojętnie jakby tak na prawdę wcale ją to aż tak nie obchodziło. Jednak w rzeczywistości bała się, że tak na prawdę ujrzy jedynie wcześniej wspomnianą karykaturę, a cały sen o cudownej twórczości budzącej w innych inspirację legnie w gruzach. Wsparła łokieć na kolanie, po czym lekko się schylając wsparła brodę na nadgarstku i w takiej pozycji wpatrywała się w Cornelię w oczekiwaniu na odpowiedź.

-Owszem, napisałam coś. - Nel przez chwile pomyślała, żeby podzielić się swoim  dziełem z Lian, aczkolwiek rzadko kiedy pokazywała ludziom nakreślone litery w swoim małym zeszycie. Po chwili wahania jednak zrezygnowała z tego pomysłu, to byłoby bardzo niekomfortowe uczucie, gdyby ktoś oprócz jej samej trzymał w dłoniach ten niewielki zeszyt i przeglądał jego strony. Może.. Jeśli się jeszcze  kiedyś spotkają, ale nie teraz.
-Wygląda na to, że potrzebowałam takiej chwili wytchnienia i kogoś kto zagra w moim towarzystwie na skrzypcach. - Powiedziała zachowując powagę. To bardzo miłe z jej strony, że zechciała dla mnie zagrać. - Pomyślała. - Jeśli kiedyś zechciałabyś, aby ktoś Cię trochę porozpraszał przy grze, to służę pomocą. - Wypowiadając te słowa, miała również nadzieje, że da dziewczynie do zrozumienia, że bardzo jej pomogła. Brakowało jej tego uczucia, jakie towarzyszyło jej podczas słuchania tego wspaniałego występu. Dawno się tak nie czuła, dawno nikt nie dał jej tyle, co Ji-Eun. Wbrew pozorom to nic wielkiego, ale Nel cieszyła się, że spotkała Lian właśnie teraz, właśnie tu, nad stawem.

Ji-Eun schowała swój instrument, po czym wróciła do poprzedniej pozycji. Miała dziś już topione nuty, jednak topione skrzypce nie skończyłyby się chyba tylko zepsutym nastrojem ale i całym mechanizmem. Niestety nic ze sobą nie zabieramy na drugi świat. Niezależnie od tego jak bogata była za życia - teraz jest tylko bardem, który zanim na dwór się nie dostanie przędzie dość cienko.
Nie zamierzała zmuszać dziewczyny do pokazania napisanego utworu. Chyba wystarczała jej sama satysfakcja, że jednak nie jest to karykaturą. Czuła się w jakiś sposób dowartościowana faktem, że muzyka, którą tworzy stała się początkiem czegoś następnego.
- W takim razie cieszę się, że mogłam pomóc i nie wpadłyśmy tu na siebie na darmo - właściwie Ji-Eun nie była tu jedyną, która w czymś pomogła. Koreanka od rana miała beznadziejny humor. Jednak teraz czuła się odprężona i spokojna. Towarzystwo Cornelii dobrze na nią wpływało. Miała w sobie coś niecodziennego, jednak Lian nie była jeszcze w stanie określić co to takiego. Nie mniej dziewczyna ją zaintrygowała, tak też była zadowolona perspektywą ponownego spotkania.
- Może kiedyś znów na siebie przypadkiem wpadniemy - odparła uśmiechając się nieznacznie - Skąd pomysł, że mnie rozpraszasz? - dodała po chwili nieco przekornie. Była przecież bardem, publika nie stanowiła dla niej żadnej nowości.

Może znów na siebie wpadniemy.. Byłoby miło. - Pomyślała. -Od pierwszej chwili w której Cię ujrzałam wyglądałaś na kogoś, kto nie chce żadnego towarzystwa. - Nel uśmiechnęła się do dziewczyny, po czym wsadziła ołówek do zeszytu i go zamknęła.
-Znasz tu jeszcze jakieś ciekawe miejsce? - zapytała zaciekawiona. Może nowa znajoma była gdzieś, gdzie Cornelie jeszcze nogi nie poniosły. Choć to wątpliwe, ciągle znajdowała się w miejscach które widziała po stokroć, dawno nie odkryła żadnego innego, a można być wręcz pewnym, że w tej okolicy była już wszędzie. Ale cóż, wszystko jest możliwe. Zapewne byłaby wdzięczna Ji-Eun za wskazanie czegoś nowego.

Bo tak też było. Nie chciała żadnego towarzystwa. Ale z pewnością byle kto by jej nie rozproszył. Raczej nie ulegała presji bycia obserwowaną.
Po sposobie, w jaki dziewczyna zadała pytanie Lian śmiała twierdzić, że nie miała ona na myśli rozdzielenia się, a raczej wspólną zmianę miejsca rozmowy. Lekko się uśmiechnęła. Spodobała jej się ta perspektywa. Po chwili zastanowienia odpowiedziała jej bez wahania.
- Znam pewne niezwykłe miejsce - spojrzała na Cornelię, po czym dodała pospiesznie - Jednak niekoniecznie tu - być może zabrzmiało to nieco tajemniczo, ale tak właśnie zabrzmieć miało. Zebrała wszystkie swoje rzeczy po czym wstała. Ból w kostce dał się we znaki, gdyż potknęła się już przy pierwszym kroku. Może to jednak nie był najlepszy pomysł przeszło jej przez głowę. Jednak nigdy nie cofała się z już podjętych decyzji. Czekała je dość długa droga, jednak nie w stylu Ji-Eun było się poddawać. Wykonała jeszcze kilka kroków - teraz już z większą gracją.
- Idziesz? - rzuciła w stronę czarnowłosej - Mam nadzieję, że włożyłaś wygodne buty

nmmt

- O, jak to tajemniczo zabrzmiało. - Ucieszyła się na wieść o tym, że nie dość, że dziewczyna zna ciekawe miejsce, to do tego pójdzie tam z nią. Podniosła się, schowała swój cenny zeszyt i spojrzała na swoje buty. - Są w sam raz na dalekie wyprawy!- Powiedziała zadowolona. Spoglądając na dziewczynę zauważyła, że cos jest nie tak z jej kostką. - Wszystko w porządku?- Zapytała idąc za Ji-Eun, która przy pierwszym kroku się potknęła.

nmmt